Dag 41: Crozant - La Souterraine ( 26,3 km. )

De ideale dag voor mij vandaag: fris weer, af en toe wat regen en een stevige bries, beter wandelweer bestaat niet voor mij.
De omgeving hier is supermooi. Elke dag zie en hoor je weer dingen waarvan je denkt dat het echt niet meer beter kan, tot je de volgende dag toch weer overdonderd wordt door nieuwe prikkelingen.
Ik kan het niet onder woorden brengen maar het is echt héél speciaal.  Gewoon het volgen van de sporen van de dieren op de veldwegen kan me soms uren boeien. Vandaag zag ik zo'n spoor dat ik helemaal niet kon thuisbrengen tot er plotseling vanuit de struiken iets vrij groot voor mijn voeten het pad overschoot. Ik schrok me bijna een ongeluk en het dier waarschijnlijk ook: het was een das, de allereerste keer dat ik dat zag in de vrije natuur. De pootafdrukken die ik al geruime tijd volgde waren waarschijnlijk van hem ( of haar, want tijd voor een geslachtsbepaling was er niet.
Nog zo mooi om zien vandaag waren de wolken. Van spierwit tot bijna zwart, enkel maar te waarderen als je ze zelf ziet, geen enkel schilderij of foto komt nog maar in de buurt van het echte werk.
Overdreven? kom zelf maar eens kijken!
Ik was er voor mijn vertrek al redelijk van overtuigd dat het "iets' speciaal zou worden, maar zo speciaal, nee, dat ook weer niet. Het gebrek aan snelheid van het wandelen zorgt ervoor dat de impressies beter kunnen doordringen. De kleuren, geuren, het verschil in temperatuur als je vanuit de volle zon een bos in stapt, het is allemaal zo veel meer intens. Ik val in herhaling, ik weet het, maar ik zeg het toch nog maar eens: je moet het zelf doen om het het te begrijpen.
En tot slot: vanaf vandaag staat mijn teller op meer dan 1000 km., om helemaal precies te zijn op 1024,1 !! Tijd om te gaan slapen dus.

Dag 40: Gargilesse - Crozan t (21,8 km.)

Dit verslagje komt een dag later omdat ik gisteravond domweg geen internetverbinding had. Maar beter laat dan ooit moet je dan maar denken.
Het regende de hele nacht, en nog niet zo'n klein beetje. We lagen gelukkig lekker warm en droog in onze chalet. Na wel een heel sober ontbijt ( een laatste homp brood met wat confituur ) gingen we op stap, maar niet voor Jean Yves nog een laatste keer zijn hoofd stootte in de deuropening.
Aan het eerste dorpje maakte ik een kleine omweg om mijn pover ontbijt wat aan de vullen: 2 chocoladekoeken, de eerste was al bijna op toen ik nog de bakkerij niet uit was.
De weg liep verder door smalle met hoog gras begroeide paadjes. Door de overvloedige regen van de afgelopen nacht lagen ze er dan ook nog flink modderig bij.  Ik trok mijn getten aan en dat bleek achteraf geen verkeerde beslissing.
Een gans stuk van de route liep door de vallei van de Creuze. Op een bepaald ogenblik passeerden we een wondermooi meer, de naam ontsnapt me even.
Nadien ging het terug de bossen in, en daar begon het echt zware werk. De zweetdruppels vloeiden weer overvloedig. Ik slaap vannacht in een gite die enkel bestemd is voor pelgrims. Zes bedden en ze zijn allemaal bezet, eentje slaapt zelfs op de grond want we zitten hier met 7. Yannes en ikzelf zijn hier wat afgelegde afstand betreft de veteranen. Alle anderen vertrokken vanuit Vezelay.
En wat eet ik op deze vrijdagavond? Nee, deze keer geen spaghetti maar ravioli, en dat lijkt er toch heel sterk op hé.