Lap!

Er heeft er eentje gereageerd: belofte maakt schuld, dus ik ga weer aan het schrijven.
Mijn aankomst in Zaventem zal ik niet snel vergeten. Ik werd er opgewacht door mijn dochter en m'n kleinkind, best emotioneel hoor.
Nog harder schrok ik toen thuis binnen stapte, maar daarover een volgende keer meer!

Lang geleden...

Dat ik hier nog een berichtje achterliet.
Het wordt stilaan tijd dat daar wat verandering in komt, dus....
Mijn tocht ligt ondertussen alweer een flinke tijd achter me. Veel zaken zijn ondertussen veranderd. Misschien geen slecht idee om daar zo af en toe iets over te vertellen. Ik laat het een beetje afhangen van de reacties die ik hier krijg: hoor ik niets, dan schrijf ik niets...Klinkt misschien een beetje stom, maar zomaar wat schrijven zonder dat iemand het leest vind ik ook maar niets.