Dag 43: Benevent l'abbaye - Les Billanges ( 26,1 km.)

Een dag met veel gezichten vandaag. Maar laat ons eerst nog eens verder praten over gisteravond. Buiten de pizzeria bleek er in het dorp ook nog een Kebab zaak te zijn. En kebab, dat betekent ook frieten, en dan moest ik niet lang nadenken. Wil het nu ook nog lukken dat de uitbater een Ier was, meer bepaald van de Araneilanden aan de kust van Galway. Mijn avond kon niet meer stuk, zeker niet toen hij ook nog een fervent coarse angler bleek, een hengelaar dus. Toen ik hem vertelde dat ik al dikwijls in Ierland was geweest om er te vissen zag ik hem zo denken van, ja dat zal wel, maar toen ik hem de meren en rivieren opsomde waar ik had gevist, en hem ook nog m'n shamrock toonde op mijn schouder was hij helemaal overtuigd, en moest ik een pint drinken op zijn kosten.
De tocht zelf van vandaag is neergeschreven met mijn gouden pen, hoewel het er in het begin niet zo naar uitzag. Het regende pijpestelen en de eerste 10 km. was het echt afzien en vechten tegen de elementen. Toen besloot ik om niet de uitgestippelde route te volgen maar een Gr pad. En dat heb ik me niet belaagd. De fotos achteraf zullen het moeten verduidelijken want de woorden vind ik er niet voor.
Het hield waarempel op met regenen en de zon kwam zelfs even piepen zodat ik middenin de bossen uitgebreid van een pauze kon genieten. Maar toen zag ik ook dat de zool van de hiel van één van m'n schoenen begint los te komen. Blijkbaar gebeurde de herstelling in Nevers toch niet zó professioneel. Ik heb het euvel, denk ik, voorlopig kunnen herstellen met wat lijm en hoop in Limoges, waar ik binnen twee dagen arriveer, een goede schoenmaker te vinden. Ik ben toch al op een punt gekomen dat ik me daar geen zorgen meer over maak want dat lost de problemen toch niet op en ik vertrouw erop dat alles uiteindelijk toch goed komt. Ik heb vanavond weer héél lekker gegeten zodat ik met een meer dan voldaan gevoel kan gaan slapen. Er staan hier een open haard en houtkachel te branden, meer kan ike momenteel niet wensen.
Jammer dat het leven niet eeuwig is.
Nog een dikke merci voor het thuisfront voor de logistieke steun.
The future looks so bright, i've got to wear shades (of zoiets)
Tot morgen kijkbuiskindertjes.