Dag 100: Ponte Compana - Arzua ( 25,2 km.)

Veel valt er over vandaag niet te vertellen. Deze nacht woedde er een heus noodweer. Niet zomaar voor eventjes maar echt de hele nacht. Donder en bliksem, gierende wind en regen die met bakken uit de lucht viel. Telkens ik weer eens wakker werd door een donderslag dacht ik bij mezelf: dat zal proper worden als ik daar morgen doorheen moet, maar het knusse bed en het veilige dak boven mijn hoofd maakten dat ik al spoedig terug in slaap viel.
Het was tot mijn verbazing al na 07.00 uur toen ik wakker werd en buiten was het muisstil. Ik pakte mijn boeltje en moest noodgedwongen zonder ontbijt vertrekken. Daar had de uitbater van de albergue ons trouwens voor gewaarschuwd. Hij kon voor geen ontbijt zorgen want hij moest naar de kliniek. Geen nood echter, een paar km. verder al trof ik de hele bende van de vorige nacht en kon ik mee aanschuiven voor koffie en chocoladekoeken. Ik ben momenteel blijkbaar de enige van de bende die al zolang op weg is, en dat lokt telkens verbaasde reacties uit. Ik moet eerlijk bekennen dat mijn neus er een beetje van krult...
Na ongeveer 10 km. liep ik door een bos waar de storm deze nacht wel heel hard had tekeer gegaan. Overal lagen afgerukte takken, sommigen een arm dik, en het pad lag bedolven onder een dik bed van bladeren. Her en der lagen nog dikke pakken ijsbollen langs de kant, ik moet er niet aan denken om tijdens zo'n hagelbui op pad te zijn.
Ik zit nu op minder dan 40 km. van Santiago. Ik kom dus, als er niets verkeerd gaat natuurlijk, op donderdag aan. Naar ik vernomen heb wordt op vrijdagavond het beroemde wierrookvat heen en weer gezwierd, dus ik blijf er minstens een extra dag, misschien wel twee. En daarna zien we wel weer. Want inderdaad, zoals door sommige collegas al fijntjes opgemerkt, hoemeer ik aan een bepaald huisnummer op de Noordlaan in Dendermonde denk, hoe meer zin ik krijg om verder te lopen.
Hasta luego.

Dag 99: Gonzar - Ponte Campana (23,4 km.)

Een beetje een dag zoals de vorige, alleen dat ik meer en meer mensen tegenkom die ik ken vanaf st.jean. Het lijkt wel of naar het einde toe iedereen terug naar elkaar toe wordt getrokken.
Net na aankomst in de albergue barstte er een onweer los om u tegen te zeggen. Ik was blij dat ik binnen zat, want het was er eentje dat de wegen veranderde in een heuse rivier, keien ter grootte van een vuist spoelden gewoon de helling af!
De albergue zelf was heel mooi en het eten overheerlijk. Twee soorten soep, salade, spaghetti, stoofpotje van vleesballetjes ....het kon niet op.
Dit verslagje komt met een dag vertraging wegens geen internetverbinding gisteren.
Een vraagje voor de volgers : kent er iemand jefke pickles?
Ik weet niet of ponte Campana terug is te vinden op de landkaart, het ligt net voor Casanova, kwestie van het de chef logistiek niet te moeilijk te maken :-)