maandag 14 januari 2013

De wet van Murphy....

Voila, als het verkeerd kan gaan zal het verkeerd gaan, daar is in mijn geval echt niet aan te ontsnappen.
Ik voelde verleden week al een een lichte stramheid in mijn onderrug, maar dat komt wel meer voor. Tegen vrijdagmiddag werd het duidelijk dat er méér aan de hand was, ik kon niet langer dan een half uur op mijn stoel blijven zitten en stappen begon ook moeilijk te gaan. Gans het weekend ontstekingsremmers geslikt, zonder veel beterschap. Deze morgen dan naar de dokter gesukkeld, en volgens hem is er een spier ontstoken. Inspuiting gekregen in de spier, ontstekingsremmers en spierontspanners voorgeschreven, en nu maar bang afwachten.
Ik ben al min of meer opgelucht dat er niets aan de ruggewervel zelf scheelt, want daaraan werd ik in 1993 als eens geopereerd.
Mijn rug was nu echt wel het laatste waar ik mij zorgen om maakte, ik dacht eerder dat de kans groot was dat mijn knie mij parten zou durven spelen.
Er resten nog dik zes weken voor de datum van mijn vertrek, tegen het zover is zal het wel in orde zijn zeker ?!