Terug droog!

En daar was ik woensdagavond niet rouwig om. 10 kilometertjes afgelegd zonder noemenswaardige problemen. De avonden worden sitilaan frisser, zeker nu er minder bewolking was.

De voorbije dagen

Nadat we op zondag met K. naar de hondenschool gingen, is er die dag niet zoveel meer gebeurd. Het werd een luie regenachtige zondagnamiddag.
Op maandag gingen de hemelsluizen pas goed open! Het gewone vertrekuur werd verlegd naar 21.30 uur, in de hoop dat het zou ophouden met regenen...niet dus. Dan maar de regenbroek en goretex aangetrokken en op stap voor 10 kilometer. De regenbroek is bij deze goedgekeurd. Bij onze thuiskomst een kletsnatte K. in bad gezet en proper gespoten met de douchekop.
Dinsdagavond nog steeds hetzelfde rotweer, wel minder intense regen. In plaats daarvan viel er een constante miezerige motregen. Dat betekent dat je zonder regenjas doornat wordt en mét doornat van het zweet. Wat er ook wordt beweerd van Goretex: het houdt inderdaad de regen tegen, maar dat het zweet wordt afgevoerd mag je met de nodige korreltjes zout nemen!
De wandeling zelf viel me, achteraf bekeken, een beetje tegen: ik heb er niet zoals anders echt van genoten, sommige stukken ervan kan ik mij zelfs niet goed herinneren...
Geen goed gevoel aan de voeten: ik heb altijd het gevoel dat ze net iets te veel bewegen in de schoenen. Misschien loop ik er te veel op te letten?
En tenslotte weer die stomme knie: ik heb bijna gans de weg met pijn gelopen. Als er tegen deze winter nog geen beterschap in zit zal ik daar toch nog eens moeten laten naar kijken vrees ik, in de hoop dat er iets kan aan worden gedaan....

vrijdag en zaterdag

Ik had me vrijdag al moeten bedwingen om niet verder te stappen dan m'n 10 kilometer. Zaterdag was ik iets vroeger dan gewoonte vertrokken en deed ik er 15. Geen enkel probleem met de voeten, alleen mijn knie baart mij ( zoals gewoonlijk ) zorgen. Bijwijlen schiet er een stekende pijn in die gelukkig niet te lang duurt.
Ik ben deze namiddag ook een kijkje gaan nemen naar de Dodentocht. Amai, ik voel diep respect voor alle deelnemers. Jammer genoeg viel er voor de eerste keer in de geschiedenis van de dodentocht een slachtoffer. Een 59-jarige man stortte op enkele honderden meters van de eindmeet in elkaar ( Hartaanval ) en overleed even later in het ziekenhuis...
Toch ook weer enkele onbeschofte wielertoeristen aan het werk gezien: bellen en roepen om wandelaars, die al 90 km onderweg waren, opzij te doen gaan. Zij konden op weinig begrip rekenen, noch van de deelnemers, noch van de toeschouwers.

Miezerig

Zo voelde het deze avond aan. Ik vertrok met niet al te veel enthousiasme, wat echter wel beterde naarmate we verder stapten. De ene dag is de andere niet zullen we maar denken.
Ik was nog maar net de deur uit en het begon al lichtjes te druppelen. Na wat zoeken op de Ipod vond ik de muziek die best paste: Eric Clapton, Live in Japan, niet té wild maar ook weer niet te zacht.
De weersverwachtingen zijn voor de komende dagen niet echt denderend, ik heb al weken het gevoel dat de zomer weer voorbij is, en ik ben echt wel een zomermens. Het besef dat de dagen weer flink korter worden maakt me niet direct opgewekter en het vooruitzicht naar de winter al zeker niet!

Het gaat vlot

Ik ben net terug van de wandeling naar Vlassenbroek, en het ging prima!
De wandelschoenen voelen ook elke dag beter aan. K., die de laatste dagen wat liep te trekken met zijn linker voorpoot, had daar vandaag blijkbaar geen last van.
Onderweg geluisterd naar muziek van Alice Cooper ( Billion Dollar Babies ), Pink Floyd ( Atom Heart Mother ) en Jethro Tull ( Benefit ). De kilometers vlogen voorbij.

Waarom naar Santiago?

Het antwoord is kort: ik weet het niet. Tenminste, ik kan het niet direct onder woorden brengen.

Ongeveer een jaar geleden hoorde ik op het werk het verhaal van een collega die na zijn pensionering te voet naar Rome was vertrokken. Na wat zoekwerk vond ik zijn reisverhaal op het internet en het lezen ervan beviel me zo goed dat ik naar meer pelgrimsreizen begon te zoeken.

Momenteel volg ik onder andere de tocht van Marlies Van Der Steeg uit Amsterdam. Zij vertrok op 18 april vanuit haar woonplaats. Haar verhaal is echt de moeite om te lezen: het lijkt wel of je met haar meestapt. Om alles zelf eens te lezen: http://www.opwegvooreenwens.nl/

Ik denk dat vooral het 'alleen zijn' op zo'n tocht me aantrekt, het afsluiten van een periode ( mijn loopbaan ), het begin van een nieuwe periode, iets realiseren dat toch niet zo vanzelfsprekend is, nieuwe mensen ontmoeten...

Misschien kun je zo'n tocht ook wel vergelijken met die bepaalde passage uit de film 'Forrest Gump': na het vertrek van zijn vriendin Jenny begint Forrest aan een looptocht van drie jaar door de Verenigde Staten. Tijdens die looptocht denkt hij na over zijn ondertussen overleden moeder, zijn vrienden, en vooral over Jenny. Net voor hij stopt met lopen zegt hij: 'my mama always said you've got to put the past behind you before you can move on, and I think that's what my running was all about'.

Moe...

In tegenstelling tot de voorbije dagen ben ik giserenavond niet op stap geweest. Het weer was niet direct uitnodigend: regen én drukkend warm. We keken dan maar een beetje tv...
Véél te laat gaan slapen, en nu zit ik hier natuurlijk te knikkebollen!
Vanavond mag er gebeuren wat wil: we gaan terug onze wandeling maken.

Wandelschoenen

Gisterenavond terug het dagelijks tochtje naar Vlassenbroek gemaakt. Ik was vertrokken met een dun paar sokken onder m'n wandelsokken, maar die gingen halfweg terug uit: véél te warm. Ik heb nog altijd moeite met het juist aanspannen van de schoenen. Ik ben nu tot de vaststelling gekomen dat het een stuk makkelijker loopt wanneer mijn voeten wat meer kunnen bewegen in de schoenen. In het begin trok ik de veters héél strak aan om mijn voeten zomin mogelijk te laten bewegen in de schoenen, en dit om blijnen te voorkomen. Mijn hiel volledig vastzetten in mijn schoenen lukt echter niet en geeft trouwens een pijnlijk en beklemmend gevoel.
Tijdens de wandeling heb ik niet zoveel problemen met mijn knie, het is pas nadien dat hij heel stram aanvoelt.
Mijn totaal afgelegde afstand staat nu op 50 kilometer. Ik hou voorlopig mijn dagelijkse tocht op 10 kilometer. Ik denk er aan om volgende week te starten met afwisselend 10 en 15 kilometer.

Na het weekend

Vrijdag de traditionele wandeling gemaakt met K.

Zaterdag had ik andere dringende werkzaamheden en is er van de wandeling niets in huis gekomen.
Op zondag met K. naar de training geweest. Wij volgen daar les in de B-klasse en ik hoop binnen een paar weken te kunnen overgaan naar de C-klasse.
In de namiddag zijn we dan nog eens tot aan linkeroever gereden. K., die aanvankelijk nogal weigerachtig stond tegenover zwemmen, liet zich van zijn goede kant zien en zwom dat het een lust was om zien.
Bij leven en welzijn gaan we vanavond weer op stap, het beloofd een drukke week te worden :-)

Knie

Donderdagavond terug de traditionele toer met K. gemaakt, nog steeds geen last van mijn voeten!
Van mijn linker knie heb ik meer schrik: ik had 10 jaar geleden een ongeval, waardoor de achterste kruisbanden van die knie zijn afgeknapt. Het gevolg daarvan is dat de knie zelf 'los' zit, d.w.z. dat mijn onderbeen naar voor en achter schuift op mijn kniegewricht. Daardoor is het voortdurend opletten wanneer ik stap, ik moet werkelijk nadenken bij elke stap die ik zet en pivotteren op die knie is uitgesloten.
Het gebeurt dan ook wel eens dat ik met veel pijn stap en soms zelfs moet stoppen. Gewoonlijk voel ik al bij voorbaat of een wandeling met of zonder pijn zal verlopen, en afhankelijk daarvan loop ik met een scharnierende brace. Geen lachtertje, zeker niet bij warm weer.

Stappen in de regen

Woensdagavond om 20.00 uur thuis vertrokken voor de dagelijkse wandeling met mijn Border Collie ( zijn naam is K. ). Het was niet echt koud en ik twijfelde nog een beetje of ik mijn regenjas zou meenemen. Er viel af en toe een druppeltje en ik deed hem toch maar aan. Na een kwartuurtje stappen deed ik de jas alweer uit want het was echt wel te warm, ik had al spijt dat ik hem had meegenomen. Even later liepen we de dijk op richting Vlassenbroek en begon het opnieuw te druppelen om vervolgens over te gaan in een fikse regenbui die ons de rest van de tocht gezelschap hield. Deze keer ging de regenjas met veel plezier terug aan!
De oortjes van de Ipod ingestoken, muziek van Pink Floyd, kap over het hoofd en stappen maar. Ik genoot ervan met volle teugen. Ook K. scheen zich niet aan de plensbui te storen en liep vrolijk de dijk op en af, niettegenstaande hij in een mum van tijd kleddernat was. Toen wij in Vlassenbroek aankwamen brak in het oosten de zon eventjes door de wolken. De Schelde leek plots op een gouden stroom en het landschap baadde eventjes in prachtige dieprode kleuren.
Op het terras van 't Ateljeeken zaten een vijftiental fietsers te schuilen onder een grote paraplu.
Mijn stapschoenen deden het prima, ik heb nog steeds geen last van blaren en ik heb het gevoel dat ze stilletjesaan perfect aan mijn voeten beginnen te passen.
Ik kijk al uit naar de tocht van deze avond ( K. waarschijnlijk ook )

Wandeling dinsdagavond

Dinsdagavond samen met de hond nog eens op wandeling geweest. Het werd uiteindelijk een tochtje van dik 10 kilometer. De stapschoenen hebben duidelijk nog een beetje nood aan kilometers, de nieuwe wandelsokken maakten wel al een groot verschil. Voorlopig nog geen blijnen te bekennen, hoewel ik toch een licht branderig gevoel op mijn hielen voel.
Straks gaan we weer op stap. Ik ben van plan om de eerste twee weken te beperken tot 10 kilometer per dag, en nadien stilletjesaan op te drijven tot 30 kilometer.

Mijn eerste bericht....

De tweede werkdag na het verlof zit er bijna op, en het valt beter mee dat ik had gevreesd. Ik kijk al uit naar de wandeling met onze Border van deze avond, maar eerst nog eens naar "De Berghut" in Hamme om wandelsokken te kopen voor in mijn nieuwe stapschoenen. Ik heb namelijk het gevoel dat mijn rechter hiel een klein beetje beweegt in de schoen en dat zich daar een blaar aan het vormen is.
Tot een volgende keer met meer nieuws!