Dag 80: Tosantos - Cardenuela Riopico ( 32,4 km. )

De dag zit er weer op. Bewolkt en fris, ideaal weer om flink door te stappen. Een veel mooier parcours dan gisteren ook, toen liep ik praktisch de ganse dag op een aardeweg op hooguit 30 meter naast een drukke weg. Vandaag daarentegen ging het vrijwel de hele dag door een mooi bos. Burgos heb ik al vanop een afstand van zo'n 16 km. zien liggen. Ziet er heel groot uit, té groot naar mijn zin, dus ik denk niet dat ik daar een rustdag ga nemen, de meest belangrijke dingen bekijken en wegwezen, snel terug naar de natuur en de rust.
Is er nu niets dat mij op deze tocht tegenvalt? Ja hoor....Ik word het gekwaak van sommige Hollanders stilaan wat beu. Ze zijn zo uitdrukkelijk aanwezig en weten het allemaal zo goed....Ik ga niet veralgemenen hoor want er zitten er een pak bij die best ok zijn. Maar ik begin ze toch stilaan een beetje te bekijken zoals collega Alain S. Ik vraag me trouwens af waar al die Belgen hier zitten, het is ondertussen alweer een paar weken geleden dat ik er nog eentje hoorde of zag!
Meer valt er in feite niet te vertellen. De dagen vliegen voorbij alsof het niets is. Het doet me een beetje denken aan de scene uit de film Apocalypse Now waarin Kolonel Bill Kilgore met duidelijke spijt in zijn stem zegt: " someday this war's gonna end " .

Dag 79: santa domingo - tosantos (28,2km.)

Goed geslapen op een kamer met twee vrouwen waarvan er eentje snurkte als een dronken zeerover. Gelukkig heb ik oordoppen. Om stipt 22.00 uur werd iedereen door een kordate non aangemaand om naar bed te gaan. Ik zat samen met twee Australiërs nog een pint te drinken, en we hadden eigenlijk nog wel zin om er nog eentje te drinken, maar zuster overste was duidelijk: niks ervan, slapen!
Deze morgen liet de zon zich van haar beste kant zien, er was geen wolkje te bespeuren. Rond de middag werd het flink heet en moest het tempo een stuk lager. Op kilometer 23 kwam ik in het stadje Belorado. Het stikt er van de ooievaars die op elk geschikt plaatsje een nest bouwen: vooral kerktorens blijken een geliefde bouwplek voor hun gigantische constructies. Ik at er een menu pelegrino: telkens drie gangen, volop wijn inbegrepen en altijd weer even lekker. Bovendien betaalde ik tot nu toe nog nooit meer dan 10 euro. Een groot verschil met Frankrijk waar het soms wel wat zoeken was om aan eten te raken.
Deze nacht geen bed om in te slapen maar een judomat. Het is weer eens wat anders. Het is een beetje een aparte gite, maar wel heel rustig. Bovendien was er vanavond ook nog eens eten voorzien wat maakt dat mijn sterk aangetaste vetreserves toch weer wat op peil werden gebracht. Er hoorde zelfs een geleid bezoek bij aan een in een rots uitgehouwde kapel. Ik word zowaar nog een cultuurmens. Ik verwacht overmorgen al in Burgos te arriveren, en daar plan ik nog eens een dagje rust, want het schijnt een mooie stad te zijn.