Na een verkwikkende nachtrust en een licht ontbijt vetrok ik deze morgen naar de schoenmaker. Toch wel met een heel klein beetje spanning want het was tenslotte toch nog altijd een beetje afwachten of de nieuwe zolen direct konden worden geplaatst en hoelang dat dan wel zou duren. We zouden het snel te weten komen. Ik mocht de fiets van m'n gastheer lenen en Mark vergezelde me op de fiets van de gastvrouw.Wel een raar gevoel om zo na een maand zich enkel te voet hebben verplaatst terug op een simpel vervoermiddel te stappen: alles leek plotseling heel snel te gaan. We arriveerden gelijktijdig met de schoenmaker aan diens winkel, en na een korte blik op mijn stappers zei hij mij dat het inderdaad hoogdringend was dat er andere zolen werden geplaatst. Hij ging er direct aan beginnen. Wanneer had ik ze graag teruggehad? euh, zo snel mogelijk als het kan. Okay, tegen 11.30 zullen ze klaar zijn. Dat was een meevaller!
Mark en ik maakten van de gelegenheid gebruik om ondertussen een bezoekje te brengen aan de crypte van Benadette Soubirous. Echt wel indrukwekkend. Zij ligt er opgebaard zoals ze ooit werd opgegraven, naar wat ik ervan heb gelezen werden enkel haar gelaat en handen bedekt met een dun laagje was.
Om stipt 11.30 uur stond ik terug bij de schoenmaker ( le cordonnier zeggen ze in het frans )
Mijn schoenen zijn nu voorzien van nieuwe hielen (het voorste deel was nog in orde) en volgens de brave man zou ik met zijn materiaal nog twee keer naar santiago kunnen lopen!
Omdat ik al op voorhand wist dat ik in het beste geval vandaag pas na de middag zou kunnen vertrekken had ik maar een kort stukje gepland.
Op een paar korte hellingen na verliep ook vandaag alles vrij vlak. Mijn knie blijft nog lichtjes vervelend doen, maar dat gaat ook wel weer over.
Tot morgen met meer nieuws.
ah ja, voor ik het vergeet, speciaal voor de collegas op het werk: zeg daar eens tegen den baas dat ik zijn "koe" uit zijn boek hier ben tegengekomen. Ik zal er zo snel als mogelijk een foto van plaatsen.
sloppel.
