Weeral iets vergeten:

Bedankt voor de talrijke reactie hé mensen, doet echt deugd hoor. Ik kan ze moeilijk allemaal persoonlijk beantwoorden, maar daar maak ik achteraf gegarandeerd werk van!

Dag 5: Mazy - Namen ( 27,6 km )

Wat een dag vandaag! Wakker geworden rond 07.30 uur, en terwijl ik mijn boeltje aan het inpakken was vielen buiten de eerste regendruppels. Even later begon het stevig te gieten in combinatie met een wel héél harde Wind. De poncho dan maar aangetrokken en wij weg! Na een vijftal minuten waren we het dorpje uit en ging het via een mooie veldweg licht bergop. De Wind kwam rechts van me, zodanig hard dat het leek alsof de regen horizontaal neerkwam.
Nu had ik de poncho wel al een paar keer getest maar nog niet in dergelijke extreme omstandigheden.
Op een mum van tijd vlogen alle knopjes aan de zijkanten los en stond ik daar midden het veld schoon te blinken met een groot vel plastiek rond mijn hals! Met veel gefladder dat ding uiteindelijk dan toch kunnen uittrekken, prechonnekes terug dicht geklikt en dan proberen om gans de boel terug aan te trekken. Dat moet je echt eens proberen met zo'n Wind, ik moest er zelf om lachen, net of ik een ballon ging oplaten. Gelukkig minderde de regen een beetje en kwam ik even verderop in Spy aan de snelweg. Die moest ik oversteken maar ik kon via een zij-Ingang aan het tankstation mét restaurant geraken. Ik maakte er van de gelegenheid gebruik om wat te eten en de poncho aan te passen met een paar veiligheidsspelden: probleem opgelost!
Nu wat minder goed nieuws. Gisteren werd Kenzo op drie verschillende plaatsen aangevallen door loslopende honden, niet echt loslopend maar honden die zonder problemen vanaf een woning de straat opliepen. De eerste kon ik met veel gebrul verjagen, de tweede ( ook een Border Collie ) kwam gewoon kennismaken. De derde echter, echt een groot gemeen ding van een onbepaald ras, kwam in volle vaart aangestormd terwijl je de vonken bijna van z'n tanden zag wegvliegen. Ik kon hem nog net een stevige trap tegen de ribben geven terwijl hij al in de nek van Kenzo hing. De trap was duidelijk hard genoeg want het monster koos het hazepad. Mijn hart bloedde, ik had echt te doen met Kenzo. Hij is echt zo'n lieve sloeber die niets of niemand een haar zou krenken, en dan moet net hem zoiets overkomen.
Ik kon er de voorbije nacht bijna niet van slapen en had deze morgen al min of meer beslist om mijn makker te laten ophalen. Net op dat moment kreeg ik van m'n broer het bericht dat hij vrijdagavond ( deze avond dus ) in Namen zou passeren. Hij vroeg mij of ik niets nodig had en dat hij me dat dan eventueel zou kunnen brengen. Ik zag dit als een teken dat mijn keuze om Kenzo niet langer mee te nemen de juiste keuze moest zijn en de nodige afspraken werden gemaakt.
En om mijn juiste keuze nog eens te bevestigen, was het deze voormiddag wéér van dat. Weer stormden vanaf één woning maar liefst vier honden tegelijk onze richting uit. De eerste was een Duitse herder welke ik door m'n stem nog maar eens te verheffen, kon op afstand houden. Ondertussen echter was de tweede, een Bouvier, Kenzo langs achter genaderd. Ik kon hem nog net een tik met m'n hiel geven, wat ook afdoende bleek. De twee andere, kleine mormels,  liepen er meer bij voor spek en bonen en maakten het spektakel compleet met hun luid gekef. Op dat moment was ik blij dat ik m'n beslissing had genomen.
Ik zit nu momenteel in een jeugdherberg in Namen, toffe bedoening, héél vriendelijke mensen.
23 euro per nacht, héél uitgebreid ontbijt met alles erop en eraan inbegrepen.
Kenzo werd hier omstreeks 20.00 uur afgehaald. Ik heb hem nog een uitgebreide knuffel gegeven en moest wel even flink op m'n tanden bijten en een krop in de keel wegslikken. Het is nu al zeker dat ik hem de komende maanden verschrikkelijk hard zal missen, maar ik wou het risico niet lopen dat hem iets zou overkomen. Kenzo legde zich letterlijk bij de feiten neer op een knus dekentje op de achterbank.
Moeder de vrouw zal wel héél goed voor hem zorgen, daar ben ik van overtuigd, ik noem haar niet voor niets Dr. Doolittle.
Sommige mensen zullen al dat gedoe rond Kenzo misschien niet goed begrijpen, maar hij is nu eenmaal mijn allerbeste makker, en wie aan hem raakt, raakt aan mij.
Morgen gaan we alleen verder richting Dinant.
Mama, zorg goed voor onze vriend hé!