Bijna een maand

Zolang is het bijna geleden sinds m'n laatste bericht. Veel valt er dan ook niet te vertellen.
Ik kreeg m'n laatste inspuiting, eentje om niet snel te vergeten dacht ik op het moment zelf toen de naald blijkbaar ietsje té dicht in de buurt van een zenuw zat.
Verleden week stond er een afspraak met de chirurg op het programma. Daar kreeg ik toch min of meer goed nieuws te horen, in die zin dat hij er bijna zeker van is dat een nieuwe operatie om m'n wervels op te hogen niet zal nodig zijn. Ik hoop dat hij gelijk krijgt.
Einde mei terug naar de kliniek, deze keer voor een zenuwbanentest en een soort van opmeting van m'n botstructuur, voor het geval een operatie alsnog zou nodig zijn. Zo zeker is hij dus blijkbaar ook weer niet.
Maar kom, we blijven positief, en gaan er vanuit dat we op de goede weg zijn. En als ik terugdenk aan zo'n twee maand geleden is dat ook zo.
Ik ga ondertussen ook drie maal per week naar de kinesist waar ik tijdens de behandeling steevast in slaap val.
En verder? tja, veel verveling...Soms, als het been meewilt, een klein toertje met Kenzo. Beetje lezen, beetje kwebbelen aan de telefoon, en wachten, vooral dat laatste.
Ik hoor het overal, bij de chirurg, kinesist, mensen die het ook meemaakten of iemand kennen die het meemaakte: " het is iets van lange duur en je zult geduld moeten hebben ", voila.
En bij deze is het hier gedaan met dat gezaag over dat stomme been, jullie horen het wel als het allemaal terug in orde is.

Aanpassing

Ik heb mijn vorig bericht een beetje aangepast, niet dat ik niet meende wat ik zei, verre van, maar ik zou het zonde vinden dat sommige mensen er zich ten onrechte zouden door aangesproken hebben gevoeld.
Ik weet niet of mijn zinsbouw wel volledig correct is, 't is maar kwestie dat het begrepen wordt.
Volgende keer meer nieuws.