Ik ben er terug aan begonnen: het verder uitstippelen van mijn route. Tijdens het verlof was ik net buiten Reims gestrand, en ondertussen zit ik al een dikke 150 kilometer dichter tegen Vézelay. Het werd tijd dat ik er terug aan begon, want het is een héél tijdrovend werkje.
Afgelopen week vertelde ik mijn broer over mijn plan om een tablet aan te schaffen waarmee ik onderweg mijn blog zal aanvullen: "Goh, ik heb er zo ééntje die daar toch maar ligt te liggen, als ge wilt mag je ze hebben..." Een reactie die als muziek in mijn oren klonk. Broerke, bij deze van harte bedankt. Het formaat en gewicht zijn alvast wat ik in gedachten had, nu nog de 3G verbinding testen en zien hoelang de batterij het volhoudt. Als dat ook nog allemaal in orde is heb ik weer een zorg minder. ( Wat heet zorg...)
Straks nog een paar uurtjes stappen in het donker, maar eerst de traditie van vrijdagavond hoog houden: een lekker bord spaghetti met het al even traditionele glaasje rode wijn. De simpele dingen des levens zijn dikwijls nog de beste !
