Zo voelde het deze avond aan. Ik vertrok met niet al te veel enthousiasme, wat echter wel beterde naarmate we verder stapten. De ene dag is de andere niet zullen we maar denken.
Ik was nog maar net de deur uit en het begon al lichtjes te druppelen. Na wat zoeken op de Ipod vond ik de muziek die best paste: Eric Clapton, Live in Japan, niet té wild maar ook weer niet te zacht.
De weersverwachtingen zijn voor de komende dagen niet echt denderend, ik heb al weken het gevoel dat de zomer weer voorbij is, en ik ben echt wel een zomermens. Het besef dat de dagen weer flink korter worden maakt me niet direct opgewekter en het vooruitzicht naar de winter al zeker niet!
