Het griepvirus geeft zich stilaan gewonnnen, en dat is maar goed ook. Er is alweer een week voorbijgegaan en het lijkt wel of ik daar niet bij was. Dat gaat zo als je al die tijd leefde tussen zetel en bed.
Het geeft mij zo'n rottig gevoel: zonde van de tijd die onbenut en spoorloos is verdwenen.
Morgen is weer een nieuwe dag, hopelijk zorgt een kleine wandeling met K. voor wat verzet en ademruimte voor iedereen...
