Dit verslagje komt een dag later omdat ik gisteravond domweg geen internetverbinding had. Maar beter laat dan ooit moet je dan maar denken.
Het regende de hele nacht, en nog niet zo'n klein beetje. We lagen gelukkig lekker warm en droog in onze chalet. Na wel een heel sober ontbijt ( een laatste homp brood met wat confituur ) gingen we op stap, maar niet voor Jean Yves nog een laatste keer zijn hoofd stootte in de deuropening.
Aan het eerste dorpje maakte ik een kleine omweg om mijn pover ontbijt wat aan de vullen: 2 chocoladekoeken, de eerste was al bijna op toen ik nog de bakkerij niet uit was.
De weg liep verder door smalle met hoog gras begroeide paadjes. Door de overvloedige regen van de afgelopen nacht lagen ze er dan ook nog flink modderig bij. Ik trok mijn getten aan en dat bleek achteraf geen verkeerde beslissing.
Een gans stuk van de route liep door de vallei van de Creuze. Op een bepaald ogenblik passeerden we een wondermooi meer, de naam ontsnapt me even.
Nadien ging het terug de bossen in, en daar begon het echt zware werk. De zweetdruppels vloeiden weer overvloedig. Ik slaap vannacht in een gite die enkel bestemd is voor pelgrims. Zes bedden en ze zijn allemaal bezet, eentje slaapt zelfs op de grond want we zitten hier met 7. Yannes en ikzelf zijn hier wat afgelegde afstand betreft de veteranen. Alle anderen vertrokken vanuit Vezelay.
En wat eet ik op deze vrijdagavond? Nee, deze keer geen spaghetti maar ravioli, en dat lijkt er toch heel sterk op hé.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten