Dag 17: Chalon - Couvrot ( 30,4 km. )

Wat aanvankelijk leek een doodgewone stapdag te worden draaide uiteindelijk toch net iets anders uit, maar laat ons beginnen bij het begin.
Ik ben deze morgen opgestaan rond 8.00 uur, na een verkwikkende nachtrust. Mevrouw was al het huis uit en mijnheer vertrok even later ook, voor een wandeling, zo zei hij zelf. Ik bleef dus alleen achter in dat mooie grote huis. Ik moest er alleen op letten om de deur goed achter me dicht te trekken, van vertrouwen gesproken! Na het ontbijt en een halve emmer koffie trok ik er opnieuw op uit.
Het traject volgde gans de dag het lateraalkanaal van de Marne, lekker vlak dus de kilometers vorderden vlotjes. Na m'n middagpauze, ter hoogte van Pogny, week ik even af van de route om in het dorp wat proviand in te slaan. ( met hartelijke dank aan mijn madam op het thuisfront voor het mij doormailen van de info )
Toen ik daarna al enkele kilometers verder was zag ik in de verte een gans pak politievoertuigen op het jaagpad staan. Het bleek dat er een zieke man die het niet langer zag zitten met z'n auto in het kanaal was gereden. Z'n stoffelijk overschot was reeds opgevist en lag in de graskant onder een plastic zeil.
Toen ik tot een 20-tal meter was genaderd kwam één van de agenten in m'n richting gestapt en deelde me bijna verontschuldigend mee dat ik rechtsomkeer moest maken. Daar had ik nu niet direct zin in, tijd dus om me even voor te stellen en ja hoor, ik mocht verder, maar niet zonder eerst een praatje te maken natuurlijk. Toffe gasten, het dient gezegd.
Na dit korte intermezzo kwam ik aan te Soulanges waar ik aan de overkant van het kanaal een kerk met daarnaast een kerkhof zag, tijd dus om de watervooraad aan te vullen want dat is in Frankrijk op bijna elk kerkhof te krijgen.
Groot was mijn verbazing toen ik daar tegen de kerkhofmuur nog een stapper zag zitten. Het was een jonge gast, geen al te struise, in het gezelschap van z'n hond, een soort van Duitse scheper waarvan de voorouders duidelijk eens naast de pot hadden gepist, maar wel een héél lief beest. Hij zag er beter uit dan z'n baasje, die zoals hij zelf zei pompaf was. Hij slaagde er niet in om meer dan 15 km. per dag te lopen en had overal pijn. Hij was afkomstig uit Duinkerke, vertrokken in Reims, en op weg naar Genève waar hij een vriend kende die hem aan werk zou helpen. Toen ik even aan zijn rugzak tilde begreep ik direct het probleem, dat ding woog werkelijk als lood. Ik ben er niet helemaal van overtuigd dat hij op die manier in Genève gaat geraken, maar dat heb ik hem maar niet gezegd.
Voila, dat was het weer voor vandaag. Ik ga stilletjesaan mijn nest induiken, terug in de tent, ik ken geen beter plaats om te slapen ( tenminste, zolang het zo'n mooi weer blijft )
Nog een woordje voor alle volgers die af en toe eens reageren: merci daarvoor, dat doet altijd plezier! Aan de volgers waar ik nog niks van hoorde: ik zit hier niet voor niks mijne nikkel af te draaien hé  tamzakken!!!  ( GRAPJE ;-) )