De eerst dag door de Meseta zit erop, en het was er me eentje. Aan de weg schijnt geen einde te komen, bomen staan er niet en de zon schijnt ongenadig hard. Het enige wat je hier ziet zijn graanvelden, hevig wiegend in een strakke west - zuidwestenwind. Zeg maar gerust een stormachtige wind die ervoor zorgde dat je zo af en toe flink moest tegenwringen om op het pad te blijven. Anderzijds zorgde die wind gelukkig ook voor de broodnodige verkoeling.
Ik zit nu in een gite die hier moederziel alleen staat, geen andere huizen, laat staan winkels. Ik ga me dadelijk wat plat leggen om te genieten van een welverdiende siesta. Maar eerst een stukje eten en een douche nemen. Wassen moet ik ook nog doen, de avond zal weer snel om zijn.
Pagina's
▼
Geen opmerkingen:
Een reactie posten