Pagina's

woensdag 16 april 2014

Dag 31: Premery - Nevers ( 35,6 km. )

serieus stukje vandaag, gelukkig over relatief vlak terrein, een beetje zoals het pajottenland in België.
Na een frisse start, het had terug gevroren, werd het al gauw weer flink warm. De eerste 15 km. heb ik echt met pijn gelopen. Mijn knie sputterde serieus tegen, zo erg dat ik op een bepaald ogenblik voor het ergst voorstelbaar scenario begon te vrezen.
Ik moest noodgedwongen aan de kant en besloot een pijnstiller/ontstekinsremmer te.nemen. Nog een flinke dot voltarenzalf over de knie, en nadien nog een kwartiertje gewacht. Toen ik nadien terug begon te stappen leek de pijn na een paar honderd meter te minderen. Na nog wat kilometers kreeg ik er terug vertrouwen in en kon ik terug mijn normale ritme stappen. Na een vijftal kilometer nog maar eens een korte pauze genomen van een tiental minuutjes, en toen ik daarna terug vertrok wist ik dat het in orde kwam. De laatste 10 km. verliepen vrijwel pijnloos.
Morgen staat maar een kort tripje op het programma van hooguit 20 km. Ik ga eerst de lokale schoenmaker opzoeken want mijn schoenzolen zijn heel dringend  aan vervanging toe. Wat zeggen ze weer, een ezel verslijt eerst zijn poten? Ik wil in elk geval het risico niet lopen dat ik binnen een paar tientallen of honderden kilometers met mijn schoenen in panne val en dat ik nergens bij een schoenmaker terecht kan. En volgens de man hier waar we verblijven heeft de schoenmaker hier veel ervaring met versleten schoenzolen van pelgrims.
Dus tegen openingstijd sta ik gereed aan zijn voordeur, en dan maar hopen dat hij mij direct kan/wil helpen zodat ik kort na de middag gauw mijn 20 km. kan afhaspelen.
Het is jammer dat ik niet beter onder woorden kan brengen hoe ik dit alles ervaar. Ondanks de soms lichamelijke ongemakken is alles echt fantastische om mee te maken. Ik kan de keren dat mensen stoppen om een praatje te maken niet meer tellen. De uitnodigingen voor een tas koffie, zwaaiende en claxonerende chauffeurs, de oorverdovende stilte in de bossen, verschrikte reetjes, grommende everzwijnen, razendsnelle hazen, patrijzen die op een paar meter afstand plotseling opvliegen, het ongelooflijk mooie weer, ....ik kan fotos maken zoveel ik wil maar ik weet nu al dat die nooit de realiteit zullen kunnen weergeven.

4 opmerkingen:

  1. hey pa,

    Niks forceren he
    Laat op tijd uw knie rusten.. beter een stap terug zetten om daarna vooruit te gaan.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Hey Pa, 't is een verslaving geworden om dagelijks je blog te lezen. Jouw droom is echt wel werkelijkheid geworden! Blijf verder genieten en verzorg je goed.
    Groeten,
    Sandra Geerinck

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Jeinde padre,
    ge kunt ons echt jaloers maken hoor. Wij zullen wel zitten sukkelen boven ons klavier en kijken af en toe eens naar buiten, waar de zon haar uiterste best aan het doen is. Maar als ik dat allemaal lees....dan zou ik het toch ook weten zenne! Echt iets voor jou hé.
    In de Morvan was ik al een week op reis, mooie streek hé ?
    Veel plezier nog en tot morgen.....

    Geert van 't geheim leger

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Ge kunt ook als een echte pelgrim op je blote voeten verder, dat spaart weer een paar nieuwe zolen

    BeantwoordenVerwijderen